പിന്നാമ്പുറം

  July 24, 2014

 ചിലപോഴൊക്കെ അരികു പൂത്ത പുസ്തകത്താളുകളിൽ നിന്നും നിന്റെ പ്രണയം വിസ്മ്രിതികളിൽ മുള  പൊട്ടാറുണ്ട്. 

പ്രണയം തളം കെട്ടിയ നിശബ്ദ രാവുകളിൽ, അരികിൽ നെഞ്ച് പൊട്ടി നീയെഴുതിയ കവിത തീ കായുമ്പോൾ..

നിന്റെ കണ്ണുകളിലെ കനൽ പാട്, ചാമ്പലിൽ പുകച്ചുരുൾ തീർത്ത് മറയുമ്പോൾ... 

ഇനിയൊരിക്കലും പുറത്തു ചാടാനാകാതെ ആ ഭൂതം എന്റെ ആഴക്കുടങ്ങളിൽ അലറി കരയുന്നുണ്ടകണം!!

അഭിപ്രായങ്ങള്‍

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഈ ബ്ലോഗിൽ നിന്നുള്ള ജനപ്രിയ പോസ്റ്റുകള്‍‌

സ്നേഹം

 ഇന്നലെ രാത്രിയാണ് അനിയത്തിയെ വിളിച്ചത്; പഴയൊരു ഉടുപ്പുണ്ട്, കളയാൻ മനസ്സ് വരുന്നില്ല. അവളിടുമോ എന്നറിയാനാണ് വിളി. "ചേച്ചി എനിക്കുമുണ്ട് ചില ഉടുപ്പുകൾ. ഇഷ്ടം കാരണം കളയാൻ തോന്നാതെ മോഡിഫിക്കേഷനുകൾ വരുത്തി കൂടെ കൊണ്ട് നടക്കുന്ന ചിലത്. " അവൾ പറഞ്ഞ് തീർന്നതും എനിക്കോർമ്മ വന്നത് ചില മനുഷ്യരെയാണ്. അത്രമേൽ സ്നേഹിച്ച മനുഷ്യരെ. പഴയ കുപ്പായങ്ങളെ പോലെ. കുത്തിനിറച്ചിടുന്ന ചിലർ, മേല്കുപ്പയത്തിൽ നിന്നും കൈലിസിലേക്ക് വഴി മാറിയ ചിലർ,ദുപ്പട്ടകളായി ഓർമകളിലൂടെ വീണ്ടും കൂടെ കൂടുന്ന ചിലർ...2021 അവർക്ക് വേണ്ടി ആയിരുന്നു. നൊന്തിട്ടും നോവിപ്പിച്ചിട്ടും സ്നേഹം ബാക്കിയായ മനുഷ്യർ.. അവിടെ ഞാനില്ല, നീയില്ല, എന്നോ എവിടെയോ ബാക്കി വെച്ച സ്നേഹം മാത്രമേ ഒള്ളൂ.. ആ സ്നേഹത്തെ പ്രതി തന്നെയാവാം പിന്നെയും പുറകിലേക്ക്ന ടന്നു ചോദിക്കുന്നത് "തിരികെ വന്നൂടെ "... മാനഭിമാനങ്ങളുടെ കെട്ടുപാടുകൾ അവിടെ ഇല്ല, കാരണം അനുഭവിച്ചതിൽ വെച്ചേറ്റവും നിർമലമായവ എങ്ങനെ അശുദ്ധമാവാനാണ്! തിരികെ കിട്ടാത്ത സ്നേഹം ശുദ്ധ അസംബന്ധമാണ്. സ്നേഹം ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിൽ അത് നിലക്കുകയെ ഇല്ല, ഒഴുകി കൊണ്ടേയിരിക്കും.. വാക്കുകൾ നിലച്ചു പോയേക്കാം, ഓർമകള
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

ഒരിക്കൽ കൂടി

ഒരിക്കൽ കൂടി നിന്നെ ഞാൻ മുറിവേല്പിക്കട്ടെ.. ഒരിക്കൽ കൂടി മാത്രം! മുറിവുണക്കാനായി ഞാൻ കാത്തുവെച്ചിരിക്കുന്നത് ഊഹിക്കാമോ നിനക്ക്?... അല്ല, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പച്ചയുടെ നീരല്ല, പച്ച മഞ്ഞൾ കൂട്ടല്ല, ഇളം മുളകൂമ്പല്ല... നുരഞ്ഞു പതയുന്ന ലഹരിനീരാണ്! മുന്തിയനക്ഷത്രതിളക്കങ്ങൾ കൂട്ടിനുള്ള തണുത്ത മുറിയിടങ്ങളാണ്.. പതുപതുത്ത പട്ടിൻ ചേലകളാണ്... പറയൂ... നിന്നെ ഞാൻ മുറിപ്പെടുത്തട്ടെ.. ചാരനിറചായങ്ങളിൽ ഏതിനോടാണ് നിനക്ക് പ്രിയം? കുത്തിയിറങ്ങുന്ന വാക്കുകളോടോ, നോട്ടത്തിന്റെ കൂച്ചുവിലങ്ങിനോടോ, നിന്റെ കഴുത്തിൽ ആഴ്ന്നിറങ്ങുന്ന എന്റെ സ്വർണപ്പല്ലിനോടോ? നിന്റെ ഹൃദയം എനിക്കിനി വേണ്ട.. നിറയെ പാടുകളാണ്, പുഴുക്കുത്തുവീണ മാങ്ങാപോലെ.. ഇപ്പോൾ എനിക്ക് പ്രിയം ആപ്രിക്കോട്ടു പോലുള്ള നിന്റെ നിന്റെ തലച്ചോറിനോടാണ്.. വെറുതെ കടിച്ചാലൊന്നും പൊട്ടില്ല, ഏറ്റ കടി അല്ലെങ്കിൽ ചുറ്റികക്കൊരു തട്ട്. മെല്ലെ, നോവിക്കാതെ.. പൊട്ടിപൊളിഞ്ഞു ചിതറിയ കഷ്ണങ്ങൾക്ക് രുചിയില്ലല്ലോ.. മെല്ലെ വായിലിട്ട് കടിച്ചു, ചവച്ചരച്ചു എണ്ണ കിനിഞ്ഞു നാവിലെത്തണം.. കൊതി മൂത്തു വരുന്നു.. ഇനിയെങ്കിലും പറയൂ.. നിന്നെ ഞാൻ ഒരിക്കൽ കൂടി മുറിപ്പെടുത്തട്ടെ...
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ

താത്ത...

 "തത്തയും കാക്കയും അറിയാം, ഇതെന്താ? "   അവധിക്ക് നാട്ടിലെത്തുന്ന എന്റെ മാപ്പിള മലയാളത്തോട് അവർ ചോദിച്ചു. പക്ഷെ, "ഴ" ക്ക് "യ" പറഞ്ഞിരുന്ന മുട്ട ക്ക് മൊട പറഞ്ഞിരുന്ന അംഗൻവാടി കൊച്ചിന് അതൊന്നും കാര്യമേ ആയിരുന്നില്ല. ഓർമകളുടെ തുടക്കത്തിലാണ് താത്ത. ഓർമ്മകൾ ഉറയ്ക്കുന്നത്തിന് മുൻപ് ഇട്ടിലാക്കലിലെ മൂന്നു മുറികളുള്ള ആ ക്വട്ടേഴ്‌സ് വിടുകയും ചെയ്തു. കുറെ കമ്മലിട്ട്, വളയും മാലയുമിട്ട് തലയിൽ തട്ടവും ഉടുപ്പും മുണ്ടുമൊക്കെ ഇട്ടാണ് താത്തയുടെ ആദ്യകാല രൂപം എന്റെ മനസ്സിൽ ഇടം പിടിച്ചിരിക്കുന്നത്. പിന്നെ മുതിർന്നപ്പോൾ ബഷീറിന്റെ പെണ്ണുങ്ങൾക്ക് താത്തയുടെ രൂപമായി, താത്തക്ക് അവരുടെയും. മെല്ലെ ഭാവനയേത് റിയാലിറ്റി ഏത് എന്നറിയാത്ത ഒരിടത്തേക്ക് താത്തയും താത്തയുടെ പഴയ രൂപവും മാഞ്ഞു. എന്നാലും പച്ചകസവുതുണിയുടെ നീണ്ട ഉടുപ്പും മുണ്ടും കുനുകുനെ കുത്തിയ കാതിൽ നിറയെ സ്വർണകമ്മലും കയ്യിൽ കിലുകിലാ കിലുങ്ങുന്ന സ്വർണവളകളും ഒരു നീണ്ട വലിയ സ്വർണമാലയും മറ്റൊന്നും ഇട്ട് ഏതോ കല്യാണത്തിന് പോയി വന്ന താത്തയോട് സ്വർണമാല ചോദിച്ചു വാങ്ങി കഴുത്തിലിട്ടതും അമ്മ വഴക്ക് പറഞ്ഞതും ചുണ്ടിൽ ഒരിത്തിരി മുറുക്കാൻ ചുവപ്പ
കൂടുതൽ‍ വായിക്കൂ